A gdyby tak...

Nerchel wciąga mnie w świat lalek. Powiem wam, jak to jest - przychodzi do was Nerka i mówi "O, patrz, mam takie modelki, chodź", a potem idziemy do lasu. Idziemy tym lasem, idziemy, idziemy... A tu nagle dziupla w drzewie. A dziupli pilnuje stado lalek ubranych w liście dla kamuflażu.
Nerkę już znają, więc wchodzimy do dziupli i jak nagle nie polecimy w dół!
Lądowanie jest na szczęście miękkie, a dookoła jest jeszcze więcej lalek. Każda ma swój potencjał, niektóre wymagają lekkiej poprawy tego i owego, ale wszystkie są mnie ciekawe.
"A co to za jedna, a co ona ma ze sobą? Co to za lampki, co to za lufa?"
Jak się zorientowały, że to aparat fotograficzny, zażądały sesji.

Zostałam na tyle wciągnięta, że wcale nie chcę poprzestać na fotografowaniu lalek Nerki. Chcę własne lality! Wygrzebałam nawet z szafy jakąś starą Steffi-wróżkę i pannę z Winx. Planuję repaint obu i reroot tej Steffi, bo ma paskudne włosy. Może kiedyś będą zdjęcia.
Najbardziej to bym chciała mieć którąś z kucyponkowych lalek... I coś z fajną artykulacją. Marzenia, bo mnie nie stać, więc muszą mi wystarczyć moje dwie konuski (tak, obie są niziutkie). A i tak muszą zaczekać, aż będę mogła sobie pozwolić na kupienie tego, co niezbędne do repaintów. Na Steffi nawet mam plan - zrobię z niej driadę. Albo drowkę. Zobaczymy.
Trzymajcie kciuki.

Komentarze

  1. Inka1 października 2018 11:54

    chyba wiele wypadów okołolalkowych
    tak właśnie wygląda - najpierw myślisz,
    że idziesz na chwilkę, dodać kurażu
    kumpeli, potem zaczynasz wszędzie
    widzieć laluchny gotowe zamieszkać
    z Tobą - trzymam kciuki za plany i wizje!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pęknięte serce, czyli jak umieć pozwolić odejść, kiedy trzeba

Obraz
Wczoraj musiałam pożegnać mojego psiego przyjaciela - Gucia. Jedynego takiego psa. Adoptowaliśmy go 22 marca zeszłego roku. Był cudownym psem, mimo wszystkiego, co przeszedł w życiu. Był niesamowicie ufny i przyjazny wobec nas od samego początku. Łukasz znalazł go na Olx (i przepadł, jak tylko go zobaczył!), okazało się że został wyciągnięty przez Izę z przechowalni, z której psy trafiały do schronisk, a Guciowi groziło schronisko-mordownia, w którym psy zagryzają się w walce o jedzenie. 13 kwietnia już był całkowicie zadomowiony u nas, spał z nami w łóżku, mało mu dupka nie odpadała od merdania ogonem, kiedy wracaliśmy do domu. Prosił o jedzenie, podnosząc przednią łapkę i patrząc w oczy z otwartą mordką. Biegał czasami ze mną przy rowerze, dużo węszył i generalnie uwielbiał zwiedzać. I jeść. 3 lipca niestety sielanka zaczęła się burzyć, bo zaczęliśmy się poważnie zastanawiać, czy wypukłość na prawej tylnej łapce jest zniekształceniem po jakimś złamaniu, czy czymś groźniej...
Czytaj więcej

Droga do pracy

Jest środa. Niektórzy mówią, że to taki mały piątek i chyba coś w tym jest, bo wstając w środę rano myślę sobie "A! Jak fajnie, jutro już czwartek!" a potem robi się piątek, a potem sobota, a potem niedziela i znowu poniedziałek. Dobrze, że chociaż w pracy się nie przemęczam, bo samo to podróżowanie w czasie jest okropnie wyczerpujące. Tak wyczerpujące, że aż głowa boli. Jadę sobie do pracy wukadką i o dziwo nie jestem zirytowana absolutnie niczym, chociaż to może być zasługa dobrze wybranego miejsca siedzącego. Zazwyczaj społeczeństwo, które mnie otacza w postaci zupełnie przypadkowych osób bardzo mnie irytuje. Tak bardzo, że mam ochotę dać z łokcia każdemu, kto zbliży się do mnie na mniej niż pół metra. Najbardziej, kiedy stoję albo ...
Czytaj więcej

Wstęp.

Obraz
Witajcie. Stworzyłam bloga, żeby publikować na nim na bieżąco zdjęcia, które robię. Ich będzie tu raczej większość, chociaż nie wykluczam, że będą zdarzać się wpisy poświęcone pozostałym dziedzinom mojej działalności. Część moich zdjęć będzie publikowanych na blogu Winylowy Orszak w ramach współpracy z autorką i wciągania mnie w świat lalek. Oprócz sporadycznego pstrykania zdjęć zajmuję się grafiką i rysunkiem. Robię różne rzeczy, a jedną z moich prac w postaci bannera możecie zobaczyć na wyżej wspomnianym blogu. Oczywiście jestem otwarta na współpracę. :) Bardziej prywatnie, interesuję się zoopsychologią, botaniką, zoologią. Skupiam się raczej na gatunkach, które mogą żyć z człowiekiem - gryzonie, zwierzęta towarzyszące i zwierzęta stricte egzotyczne. Mam psa - Gucia. Mam też Kluskę (Pantherophis guttatus) i Rzapkę (Heterodon nasicus) oraz kilka pajączków. Przez około 6 lat miałam również szczury, prowadziłam dom tymczasowy i niestety musiałam zakończyć swoją przygodę z ogonkam...
Czytaj więcej